Anita wandelde de Coast to Coast in Engeland. Lees hier haar reisverslag en tips.
Het was voor ons alweer jaren geleden dat we met volle bepakking hadden gewandeld. En hoewel we wisten hoe zwaar het kan zijn om met een rugzak met tent te lopen, waren het terugkijkend de mooiste reizen die we gemaakt hadden. Als je met rugzak loopt, verplaats je je langzaam. Je kan niet zomaar kiezen waar je wilt slapen en wat je wilt eten, want je moet er wel in een dag heen kunnen lopen en alles wat je meeneemt moet je elke stap dragen. Maar juist daardoor levert het onderweg zijn je zoveel onverwachte momenten op. De ene keer vind je in een verlaten dorp een winkeltje met versgebakken pasteitjes, de andere keer ben je al blij dat je nog ergens een rol biscuit kan kopen. Je kan van alles verwachten, maar dat blijkt zelden te kloppen. Alleen dat al maakt het reizen te voet een mooi avontuur.
Met rugzak en tent lopen vonden we al stoer genoeg. Daarom gingen we op zoek naar een bestaande route in een gebied waar elke nacht een plek zou zijn om te overnachten. Op die manier hoefden we niet na te denken over wildkamperen en ook niet over de route. We vonden een boekje van de “coast to coast walk” van Alfred Wainwright, waarin de wandeling wordt beschreven van de west naar de oostkust van Engeland. Wainwright heeft de verschillende regio’s aan elkaar geknoopt met zijn route en hiermee is de Coast-to-coast geboren. Het bleek een route te zijn die niet overal aangegeven staat met markeringen in het landschap, waardoor je wat meer moeite moet doen om de weg te zoeken. Maar op internet zagen we heel veel positieve reacties over de route zelf en de gebieden waar je door heen komt. Bovendien wilden we graag een keer terug naar het Lake district, goede herinneringen aan het middelbare school kamp.
Het Coast to Coast path is 313 km lang en loopt van St Bees aan de westkust naar Robin Hood’s Bay aan de oostkust. De route loopt door prachtige ruige natuurgebieden, zoals het Lake District, The Penines en de North York Moors. We hadden twee weken de tijd. Omdat de route flink klimt en daalt en we lang niet met een zware rugzak hadden gelopen, wilden we de etappes plannen op 15 kilometer per dag. De ene dag wat langer, de andere dag wat korter, afhankelijk van waar overnachtingen waren. Door niet te lange etappes te kiezen, hielden we ook energie over om ’s avonds of onderweg nog rond te kijken in dorpjes. Op twee plekken zijn we twee nachten gebleven, zo hadden we ook wat speling in de reis als het weer heel slecht zou zijn of het lopen toch tegen zou vallen.
Je start de route aan de westkust in St. Bees. Van daaruit loop je naar de oostkust tot aan Robin Head’s Bay.
We hadden te veel mee! Of misschien ook niet… Omdat het nog koud en nat kan zijn, hadden we een dikke slaapzak een dikke trui en een regenpak bij ons. In de eerste dagen waren er bijna geen winkeltjes, waardoor we ook voor een paar dagen lunch en avondeten kochten als we de kans hadden. We hadden de pannenset en brander meegenomen die we normaal met fietsvakantie meenemen, maar die hadden we wel wat compacter kunnen maken. Eén pannetje, twee kommen en twee lepels was ook genoeg geweest. Al met al was de rugzak wel 15 kg per persoon en met water erbij nog een paar kilo meer. De volgende keer ga ik nog meer proberen om er een paar kilo af te halen. Al spraken we ook lopers met een zo licht mogelijke rugzak die het ’s nachts met slapen koud hadden en alleen instant pakjes aten, dus de lichte rugzak komt ook met nadelen.
In het routeboekje staan alle overnachtingsplekken en we hadden thuis al gezien dat het met de afstanden die we wilden lopen niet mogelijk was om elke nacht bij een camping te komen. Uiteindelijk is het een hele leuke afwisseling geworden, van kamperen in de tuin van een pub, op een boerencamping, in een jeugdherberg slapen. De mooiste plek was wel de Black Sail Hut, een hele kleine hut, waar we ’s avonds met de paar andere gasten uren op het bankje voor de hut naar de bergen en de voorbijkomende schapen hebben gekeken.
Lijkt het je fantastisch om deze route te wandelen maar vind je overnachten in een tentje wat te spartaans? Je vindt onderweg behalve campings ook B&B’s, hotels, Inns en pensions. Hieronder een lijstje met goede B&B’s en hotels langs deze route. Je kunt het beste je overnachting (ruim) vooraf regelen als je in de drukkere periodes gaat. Een aantal tips voor bewuste overnachtingen:
We proberen zo min mogelijk het vliegtuig te nemen. Daarom kijken we bij elke reis eerst of het met het openbaar vervoer kan. En dat was met de reis heel goed te doen. We zijn van huis tot St. Bees wel 24 uur onderweg geweest, maar dat was een hele fijne reis. Eerst met trein en bus naar IJmuiden en daar op de veerboot gestapt. Je kan dan meteen naar je hut, waar we heerlijk geslapen hebben. ’s Ochtends in Newcastle op de trein gestapt. En het is erg leuk om met de trein heel Engeland over te steken en naar buiten te kijken. Halverwege waren er werkzaamheden aan het spoor, waardoor we dachten St. Bees die dag niet te halen, maar er stonden vervangende bussen klaar, zodat we eind van de middag bij St Bees op het strand stonden! Mocht je met de auto komen, er is weinig parkeergelegenheid in St. Bees.
Bij het routeboekje zit een boekje met topografische kaarten, waarop de route is ingetekend. Ook staat in het boekje een nauwkeurige omschrijving. In de praktijk bleek dat er op lastige plekken altijd een bordje stond. Je kan dus niet de hele route op de bordjes lopen, maar er stonden er zeker een paar per dag. Voor de zekerheid hadden we op de telefoon de kaart van het gebied geladen in Topo Gps. Dat hebben we alleen gebruikt als we bovenop een pas waren in het Lake District en zeker wilden weten dat we goed liepen. Op die momenten was het een fijne aanvulling! Op de dag naar Shap was er heel slecht weer voorspeld op een heel ruig deel van de route. Toen hebben we de bus genomen en zijn we vanuit Shap gaan lopen, zodat we niet in een te verlaten gebied kwamen met het noodweer.
Dit zijn de routes van de 10 dagen dat we gelopen hebben:
Dag 1 St. Bees naar Cleator: 15 km
Dag 2 Cleator naar Ennerdale Bridge: 10 km
Dag 3 Ennerdale Bridge naar Black Sail Hut: 15 km
Dag 4 Black Sail Hut-Rostwaithe: 10 km
Dag 5 Rostwaithe naar Grasmere: 13 km
Dag 6 Grasmere naar Patterdale: 15 km
Dag 7: Bus en Dagtocht vanaf Shap
Dag 8: Shap naar Orton: 14 km
Dag 9: Orton naar Kirkby Stephen: 21 km
Dag 10: dagtocht vanaf Kirkby Stephen: 13 km
Routeboekje: Walking the coast to coast walk door Terry Mash
De Coast to Coast is in totaal 313 kilometer lang en de meeste mensen lopen het in 14 of 15 dagen. Het kan sneller maar op deze manier loop je comfortabeler en geniet je meer van je omgeving.
De Coast-to-Coast moet niet worden onderschat maar het is ook geen bergbeklimming. Het meeste terrein is heuvelachtig tot de hoogste klim van 780 meter naar de Kidsty Pike. Met een gemiddeld goede conditie is de route goed te doen in 14 dagen. Ter voorbereiding is het goed om gemiddeld drie keer per week een half uur tot drie kwartier te bewegen. Je kunt een aantal heuvels omzeilen maar het mooiste is natuurlijk om de prachtigste uitzichten van Engeland mee te pikken.
Tussen maart en september is de beste periode om deze route te wandelen. Buiten deze periode zijn veel overnachtingsmogelijkheden gesloten en is het weer vaak nat en koud. In het voorjaar is het vaak ook regenachtig maar tref je wel minder wandelaars op de route. De zomermaanden zijn qua temperatuur het beste maar ook wat drukker. Het weer kan in alle maanden onvoorspelbaar zijn en daarom is het wijs altijd de weerberichten in de gaten te houden.
Je wandelt door een zeer gevarieerd gebied van rotsachtige kustlijnen langs rollende heuvels, platteland, heidevelden en bergpieken in het Lake District tot aan schitterende bosgebieden en hoge kliffen boven Robin Hoods Bay.
Je wandelt in een rijk ornitologisch gebied. De rode zandsteenkliffen bij St. Bees Head zijn echte zeevogeloorden. In het Lake district kom je wulpen en buizerds tegen. Ook boomkruipers, de bonte vliegenvanger en de roodstaart. Op de gras- en heidevelden tref je hazen en in de noordzee heb je kans op zeehondjes.
Volgens de traditie moet je voor je de route begint een kiezelsteen oppakken, meenemen en je teen in de Ierse zee dopen. Dit herhaal je bij aankomst in Robin Hood’s Bay en hier laat je je steen(tje) achter.
In juni zijn er een aantal lokale feesten waardoor op sommige plekken lastig overnachting te vinden is. De eerste twee weken van september zijn ook geliefde periodes voor de coast-to-coast walk.
Reisgidsen Engeland: hier vind je het boek Coast to Coast van Alfred Wainwright en andere handige reisgidsen voor Engeland.
Ik vind het maken van trektochten een van de mooiste dingen die je in het leven kan doen. Zowel lopend als fietsend, een paar dagen of soms een paar maanden. Ik heb altijd veel boeken met reisverhalen gelezen en me in gedachten mee laten slepen met andermans avonturen. Zo hoop ik zelf met mijn verhalen ook weer andere mensen te inspireren om in de natuur op pad te gaan. Goede reis!
De rivier de Loire mag je wel de koningin onder de rivieren noemen. De langste, ‘wilde’ rivier van Frankrijk ontspringt in de Haute-Loire, een departement tussen de steden Lyon en Clermont-Ferrand. Dit groene gebied in de Auvergne is een walhalla voor natuur-, wandel-...
Langs olijfgaarden en eeuwenoude tradities: verken het pure binnenland van Andalusië op de fiets We duiken diep de regio Andalusië in. Naar het authentieke binnenland van de driehoek Granada-Córdoba-Sevilla: hier kronkelt de Caminos de Pasión (GR341) door...
Wandelen in natuurpark de Texelgruppe over de Meraner Höhenweg De Texelgruppe is het grootste natuurpark van Zuid-Tirol. Het gebied wordt in het zuiden omkaderd door Merano, in het westen door het dal Schnalstal, in het oosten door het...
Laat je inspireren
Ben je op zoek naar de mooiste wandel- en fietsroutes? Of wil je informatie over reizen met de trein of advies voor de mooiste roadtrips door de natuur. Laat je inspireren voor je volgende reis in het groen; ideeën om je eigen reis te plannen of te kiezen voor een georganiseerde reis.
